ساقی هم زخم از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 93

1 مارا تنی چو صورت دیوار مانده است چشم و زبان و دست و دل از کار مانده است

2 خواهم که بشکنم قفس تن که دور ازو بیهوده مرغ روح گرفتار مانده است

1 تا تو چو شمع می کنی تیز نظر بسوی ما تیز تر است هر نفس آتش آرزوی ما

2 خم شکنان بخانقه با خم می سلامتند سنگ ملامت از میان میشکند سبوی ما

1 بسکه خطش سوخت ازغم صددل نومید را دود دلها تیره کرد آیینه خورشید را

2 عالم فانی نیر زد پیش آن ساقی جویی بلکه بی او کس نخواهد جنت جاوید را