ساقی که هلاکم از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 34

1 منم که حاصل من غیر نامرادی نیست درخت بخت مرا برگ عیش و شادی نیست

2 ز فسحت دو جهان خاطرم به تنگ آمد فراغت دل مجنون بهیچ وادی نیست

1 اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را نهان ز چشمی و در دل نشسته یی ما را

2 ز جعد زلف تو هر موی ماست زنجیری چرا درین همه زنجیر بسته یی ما را

1 لوح خاک ما به خون نقش از دل صد چاک ماست عاشقان را تخته تعلیم لوح خاک ماست

2 خرمن آسودگان هرگز جوی از غم نسوخت برق محنت در پی مشتی خس و خاشاک ماست