دل غنچه را باز این از کمال‌الدین اسماعیل غزل 11

1 دل غنچه را باز این غم گرفتست که پشت بنفشه چرا خم گرفتست

2 نقاب از رخ او بخواهد گشودن صبا غنچه را زان فرادم گرفتست

3 چمن را خط سبزه منشور ملکست که اقلیم شادی مسلّم گرفتست

4 مگر چشم من دید در خواب نرگس که چشمش ز چشمم چنین نم گرفتست

5 مزاج گل از مشک و می شد سرشته کزن بوی و زان رنگ در هم گرفتست

6 شد از زلف یارم بشولیده کارش بنفشه ازین روی ماتم گرفتست

7 رضا داد لاله بخون پیاله که خونش گرفتست و محکم گرفتست

8 همه راز دل غنچه با باد گوید تو آن ساده دل بین که محرم گرفتست