1 دلاور که باری تهور نمود بباید به مقدارش اندر فزود

2 که بار دگر دل نهد بر هلاک ندارد ز پیکار یأجوج باک

3 سپاهی در آسودگی خوش بدار که در حالت سختی آید به کار

4 سپاهی که کارش نباشد به برگ چرا دل نهد روز هیجا به مرگ؟

5 کنون دست مردان جنگی ببوس نه آنگه که دشمن فرو کوفت کوس

6 نواحی ملک از کف بدسگال به لشکر نگه دار و لشکر به مال

7 ملک را بود بر عدو دست، چیر چو لشکر دل آسوده باشند و سیر

8 بهای سر خویشتن می‌خورد نه انصاف باشد که سختی برد

9 چو دارند گنج از سپاهی دریغ دریغ آیدش دست بردن به تیغ

10 چه مردی کند در صف کارزار که دستش تهی باشد و کار، زار