1 مرا به سوی تو پیوند دوستی خام است به آفتاب ز ذره چه جای پیغام است

2 هزار جان مقدس شدند خاکستر هنوز پختن سودات از آدمی خام است

3 بیار ساقی دریای می که جانم سوخت ز جاجه دل من گر چه دوزخ آشام است

4 ازان چراغ که دلهای خلق می سوزد چراغها به سر کوی تو به هر شام است

5 خطاست نسبت بالای تو به سرو، که سرو نه شوخ وشنگ خرام است و مست و خودکام است

6 دلم که بستده ای باز ده که که لاف زنم که این خرابه ز سلطان خویش انعام است

7 زکوة حسن کم از یک نظاره آخر کار گدای کوی توام، گر چه خسروم نام است