گر جوش گریه یی دل خامت بر از اهلی شیرازی غزل 570

1 گر جوش گریه یی دل خامت بر آورد بحر کرم بجوشد و کامت بر آورد

2 چون مرغ خانه در ته دیوار تا بکی؟ جهدی بکن که عشق بنامت بر آورد

3 معراج وصل اگر طلبی مست عشق باش کاین جذبه بر فلک بدو گامت بر آورد

4 ساقی بدان امید شدم خاک ره که بخت کام دلم ز جرعه جامت بر آورد

5 ترسم که گرد از من و از روزگار من سرو بلند فتنه خرامت برآورد

6 از زلف تست ماهی دل غراق بحر خون باشد که سر بحلقه دامت بر آورد

7 اهلی بعشق کشته شدن بی گناهی است همت بر آن گمار که نامت بر آورد