زاغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 67

1 زاغ چون بشنود آمد از حسد با سلیمان گفت کو کژ گفت و بد

2 از ادب نبود به پیش شه مقال خاصه خودلاف دروغین و محال

3 گر مر او را این نظر بودی مدام چون ندیدی زیر مشتی خاک دام

4 چون گرفتار آمدی در دام او چون قفس اندر شدی ناکام او

5 پس سلیمان گفت ای هدهد رواست کز تو در اول قدح این درد خاست

6 چون نمایی مستی ای خورده تو دوغ پیش من لافی زنی آنگه دروغ