نبود دعا فلک سیر، الا بپای اخلاص
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 نبود دعا فلک سیر، الا بپای اخلاص این نخل کی کشد سر، جز در هوای اخلاص
2 در کشور سعادت، فرمانرواست بر نفس آن را که سایه افگند، بر سر همای اخلاص
3 هر سو ز بحر طاعت، صد موجه از غرض هاست نبود نجات ممکن، بی ناخدای اخلاص
4 در رسته جزا نیست، جا رشته قبولش؛ تا گوهر عمل را، نبود بهای اخلاص!
5 دزد ریا ندارد، دستی بر آنکه افروخت در کنج خانه دل، شمع ضیای اخلاص
6 در راه بندگی هست، هر سو چه ریائی نتوان ز دست دادن، سالک عصای اخلاص
7 یاران زما، بدل گو دارند هر چه خواهند ما با کسی نداریم واعظ، سوی اخلاص!