آن سبزه که از عارض او خاسته از عمعق بخاری رباعی 6

1 ای شاه، بهار دشمنانت دی باد در دست تو بند زلف و جام می باد

2 چشم عدو از خون جگر رنگین باد هر جا که روی تو نصرة اندر پی باد

1 گویی که هست مردم چشمم چو آبخو یا خود چو ماهی است که دارد در آب خو

1 تا دیده بر آن عارض گلگون افتاد چشمم ز سرشک چشمه خون افتاد

2 هر راز، که در پرده دل پنهان بود با خون دلم ز پرده بیرون افتاد