این صورت آدمی که درهم بستند از مولانا رباعی 567

1 تا با تو قرین شده‌ست جانم هر جا که روم به گلستانم

2 تا صورت تو قرین دل شد بر خاک نیم بر آسمانم

1 کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی نیمشب بر بام مایی، تا کرمی طلبی

2 گه سیه‌پوش و عصا، که منم کالویروس گه عمامه و نیزهٔ که غریبم عربی

1 دلارام نهان گشته ز غوغا همه رفتند و خلوت شد برون آ

2 برآور بنده را از غرقه خون فرح ده روی زردم را ز صفرا

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم