که تواند شدن از بزم تو طناز از واعظ قزوینی غزل 536

1 که تواند شدن از بزم تو طناز برون؟ تا تو در خاطر مایی نرود راز برون

2 بسکه از باده وصف تو، سیه مست شده است نبرد حرف سر از جاده آواز برون

3 بربایندگی نسبت رخسار تو کبک برده گیرندگی از چنگل شهباز برون

4 نتوانی بخدنگ ستم آزرد مرا مگر آن دم که بر آری ز دلم باز برون

5 آن چنان عالم از آوازه عیبم شده پر که نیاید نگه از دیده غماز برون

6 نه چنان پای کشیده است بدامن واعظ که رود ناله اش از پرده آواز برون