1 آن قصر که با چرخ همیزد پهلو بر درگه آن شهان نهادندی رو
2 دیدیم که بر کنگرهاش فاختهای بنشسته همی گفت که کوکوکوکو
1 ای آمده از عالم روحانی تفت حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
2 می نوش ندانی ز کجا آمدهای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
1 این کوزه که آبخوارهٔ مزدوریست از دیدهٔ شاهی و دل دستوریست
2 هر کاسهٔ می که بر کف مخموریست از عارض مستی و لب مستوریست
1 ای دوست حقیقت شنواز من سخنی با باده لعل باش و با سیم تنی
2 کانکس که جهان کرد فراغت دارد از سبلت چون تویی و ریش چو منی
1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفتهتر ز عنقا باشد
2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد
1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،
2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.