آن شبِ قدری که گویند اهل از حافظ شیرازی غزل 31

1 آن شبِ قدری که گویند اهل خلوت امشب است یا رب این تأثیرِ دولت در کدامین کوکب است؟

2 تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد هر دلی از حلقه‌ای در ذکر یارب یارب است

3 کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف صد هزارش گردن جان زیرِ طوقِ غبغب است

4 شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست تاجِ خورشیدِ بلندش خاکِ نعلِ مرکب است

5 عکس خِوی بر عارضش بین کآفتاب گرم رو در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

6 من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

7 اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

8 آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می‌زند قوتِ جانِ حافظش در خندهٔ زیر لب است

9 آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد زاغِ کِلکِ من به نام ایزد چه عالی مشرب است