آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 842

1 آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند ای عاشقان شما را پیغام می‌رساند

2 سوی شما نبشت او بر روی بنده سطری خط خوان کیست این جا کاین سطر را بخواند

3 نقشش ز زعفران است وین سطر سر جانست هر حرف آتشی نو در دل همی‌نشاند

4 کنجی و عشق و دلقی ما از کجا و خلقی لیک او گرفته حلقی ما را همی‌کشاند

5 بی دست و پا چو گویی سوی وییم غلطان چوگان زلف ما را این سو همی‌دواند

6 چون این طرف دویدم چوگانش حمله آرد سوی خودم کشاند این سر بگو کی داند

7 هر سو که هست مستم چوگان او پرستم در عین نیست هستم تا حکم خود براند

8 گر زانک تو ملولی با خفتگان بنه سر زیرا فسردگان را هم خواب وارهاند

9 آن جا که شمس دینم پیدا شود به تبریز والله که در دو عالم نی درد و درد ماند