آن ماه برای کس نمی‌آید از عطار نیشابوری غزل 361

1 آن ماه برای کس نمی‌آید کو با غم خویش بس نمی‌آید

2 در آینه روی خویش می‌بیند در دام هوای کس نمی‌آید

3 گر تو به هوس جمال او خواهی او در طلب و هوس نمی‌آید

4 جانا ره عشق چون تو معشوقی در زیر تک فرس نمی‌آید

5 در وادی بی‌نهایت عشقش سیمرغ به یک مگس نمی‌آید

6 هرگز نشوی تو هم نفس کس را کانجا که تویی نفس نمی‌آید

7 خورشید بلند را چه کم بیشی کش سایه ز پیش و پس نمی‌آید

8 چون در قعر است در وصل تو جز بر سر آب خس نمی‌آید

9 در پای فراق تو شوم پامال چون وصل تو دسترس نمی‌آید

10 عطار که چینهٔ تو می‌چیند مرغی است که در قفس نمی‌آید