آنکه دلم شیفته روی از امیرخسرو دهلوی غزل 349

1 آنکه دلم شیفته روی اوست شیفته تر می کندم این چه خوست؟

2 دوش بگفتم که دهانیت نیست گفت که بسیار درین گفتگوست

3 به که رخ از خلق بپوشد، ازآنک دیده بد آفت روی نکوست

4 هستی من رفت و خیالش نماند این که تو بینی نه منم، بلکه اوست

5 عاشقم، ار گریه کنم عیب نیست آب که بر روی من است آب جوست

6 بس که دل گمشده جویم به خاک قامت من بین که چگونه دو توست

7 ترک جهان بینیم با وصل یار کار جهان بین که چهار آرزوست

8 خسرو از این گونه که در خود گم است عاقبتش در طلب و جستجوست