آن شاخ گل خرامان در باغ از خیالی بخارایی غزل 95

1 آن شاخ گل خرامان در باغ چون برآید چون لاله از خجالت گل غرق خون برآید

2 چون در هوای رویش میرم عجب نباشد هر سبزه ای ز خاکم گر لاله گون برآید

3 یاران به دور خطّش فالی اگر گشایند بر نام من ز اوّل حرف جنون برآید

4 گرچه نمی برآید جانم ز غصّه لیکن چون نوبت جدایی آمد کنون برآید

5 از گریه بس که بگذشت آب از سر خیالی تا عاقبت در این کو از آب چون برآید