آن قد چو سرو بین و روی از اهلی شیرازی رباعی 433

1 آن قد چو سرو بین و روی چو مهش وان نرگس پر عشوه آهو نگهش

2 سر تا بقدم تمام جانست چه جان جانی که هزار جان بود خاک رهش