آن از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 27

1 همه میامن این روزگار میمون باد همه سعدت این حضرت همایون باد

2 برآسمان معالی و اوج برج شرف قران مشتری و آفتاب میمون باد

1 زهی تو حاکم عدل و جهان ترا محکوم زهی بحم تو گردن نهاده چرخ ظلوم

2 فکنده صیت تو در گوش روزگار طنین کشیده رای تو بر روی آفتاب رقوم

1 کیست که پیغام من بشهر شروان برد یک سخن ازمن بدان مرد سخندان برد

2 گوید خاقانیا اینهمه ناموس چیست نه هرکه دو بیت گفت لقب زخاقان برد