آن چشم فراز از جلال الدین محمد مولوی رباعی 124

1 جهد پیغامبر بفتح مکه هم کی بود در حب دنیا متهم

2 آنک او از مخزن هفت آسمان چشم و دل بر بست روز امتحان

1 مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم وگر درم نگشایی مقیم درگاهم

2 چو ماهیم که بیفکند موج بیرونش به غیر آب نباشد پناه و دلخواهم

1 گفت نه والله بالله العظیم مالک الملک و به رحمان و رحیم

2 آن خدایی که فرستاد انبیا نه بحاجت بل بفضل و کبریا

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم