آن کودک نورسته که سیمین از امیرخسرو دهلوی غزل 517

1 آن کودک نورسته که سیمین بدنی شد چون شست لب از شیر، چه شیرین دهنی شد؟

2 بس غنچه دل را که کند چاک به هر سو آن گل که به نوروز جوانی چمنی شد

3 آن یوسف جان بس که درین سینه در آمد گویم که تنم گرد تنش پیرهنی شد

4 سلطان مرا عمر فزون یاد به دولت کز دولت او خلعت عاشق کفنی شد

5 بس مرد خدایی که چو در عشق در آمد گلگونه خون کرد به رخسار و زنی شد

6 وقتی که می لعل بدان روی کشیدم اینک همه خونابه حال چو منی شد

7 چون جان دهم از خاک من، ای میر ولایت بتخانه بر آری که دلم برهمنی شد

8 خسرو ز مزاج دل من خشم گرفته ست کز کرده تو با دل خویشش سخنی شد