ای شکرخای شده گوش از تو از اثیر اخسیکتی غزل 146

1 ای شکرخای شده گوش از تو رخ ماه آمده شب پوش از تو

2 از لطافت چو خیالی که شبی پر نکردست کس آغوش از تو

3 شام را غالیه در زلف ز تست ماه را غاشیه بر دوش از تو

4 ملک سلطان سپرم گر ببرم بدو بوسه من مدهوش از تو

5 سبز پوشان فلک مست شدند موی مشکین زبر و دوش از تو

6 چون تو ساقی شدیم ساغر گفت کآب حیوان زمن و نوش از تو

7 گریه میزد چو سخن میگفتی عقل در بارگه گوش از تو

8 چون فرو ماند دل و هوش اثیر عاریت خواست دل و هوش از تو