شکر گویم که توبه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1075

1 شکر گویم که توبه بشکستم وز غم ننگ و نام وارستم

2 در خرابات عشق مست خراب با حریفان به ذوق بنشستم

3 هستی او کجا و من ز کجا من به خود نیستم به او هستم

4 بگسستم ز خویش و بیگانه باز با اصل خویش پیوستم

5 نور چشم است و در نظر دارم نظری کن به چشم سرمستم

6 دست با دوست در کمر کردم آفرین باد بر چنین دستم

7 بندهٔ سید خراباتم کمر خدمتش به جان بستم