سپاس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 930

1 سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد میان به شکر چو بستیم بند ما بگشاد

2 به جان رسید فلک از دعا و ناله من فلک دهان خود اندر ره دعا بگشاد

3 ز بس که سینه ما سوخت در وفا جستن ز شرم ما عرق از صورت وفا بگشاد

4 ادیم روی سهیلیم هر کجا بنمود غلام چشمه عشقیم هر کجا بگشاد

5 پس دریچه دل صد در نهانی بود که بسته بود خدا بنده خدا بگشاد

6 در این سرا که دو قندیل ماه و خورشیدست خدا ز جانب دل روزن سرا بگشاد

7 الست گفت حق و جان‌ها بلی گفتند برای صدق بلی حق ره بلا بگشاد