معلم را بگو فریاد از آن از اهلی شیرازی غزل 411

1 معلم را بگو فریاد از آن شوخ ز شوخی کشت شهری داد از آن شوخ

2 ازین شیرینی گفتار ترسم که صد شیرین شود فرهاد از آن شوخ

3 جفایی می‌کند کز صد وفا به از آن با صد غمم دلشاد از آن شوخ

4 به یادش می‌خورم صد کاسه خون به هر مجلس که آرم یاد از آن شوخ

5 سرای مهر را اهلی بنا کرد بنای جور شد بنیاد از آن شوخ

6 بیار باده بگو باد برد عالم را که پیش همت اهلی است هردو عالم هیچ