1 به سردار اسعد بگو ای که از دم هزار آتش فتنه خاموش کردی

2 تو آنی که اصلاح کار جهان را به دامان فضل خطاپوش کردی

3 تو آنی که افراسیاب ستم را معاقب به خون سیاوش کردی

4 تو آنی که هر گربه دزد خائن گریزان به سوراخ چون موش کردی

5 تو آنی که از جنبش عزم و رایت زمین و زمان را پر از جوش کردی

6 بزرگان و گندآوران جهان را ز اعجاز خود مات و مدهوش کردی

7 جهان را ز تیغت همه نیش ماری ولی از بیانت پر از نوش کردی

8 سخن های ستوار گوئی ازیرا که گفتار سنجیده در گوش کردی

9 ز نیرنگ فرهنگ خود روبهان را همه خفته که خواب خرگوشی کردی

10 گرفتی به شمشیر و تدبیر گیتی عروس شبت را در آغوش کردی

11 چو در یاد داری همه کار گیتی چرا بنده ات را فراموش کردی