ای اشک مرا از سر کویش از خیالی بخارایی غزل 341

1 ای اشک مرا از سر کویش خبری گوی ز آنروی که بسیار دویدی تو در این کوی

2 هرچند که گل از طرف حُسن به برگ است او نیز کم است از رخ خوب تو به صد روی

3 غم نیست ز دشنام رقیبان چو نهانی بسیار نظرهاست سگت را به دعاگوی

4 گویم صفت نکهت زلف تو و لیکن ترسم که از این قصّه برد باد صبا بوی

5 گر غارت دلها کند آن طرّه خیالی با او بدر آویز از اینها سر یک موی