1 معلم، آن گل نو را به خار و خس مگذار چو با منش نگذاری به هیچکس مگذار

2 رخی که از دم گرمم چو شمع روشن گشت به آه سرد رقیبان بوالهوس مگذار

3 نسیم گلشن او عطر هر دماغ مکن مرا چو بلبل محروم در قفس مگذار

4 ز نخل قامت او دست غیر کوته دار چه جای او که مرا نیز دسترس مگذار

5 چو قطع آرزوی خویش می‌کنی اهلی به آرزوی دلش دست هم‌نفس مگذار

6 اهلی بیمن عشق تو ای آفتاب حسن باشد همیشه روز بروزش خجسته تر