تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند از حافظ شیرازی غزل 106

1 تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد

2 سلامتِ همه آفاق در سلامتِ توست به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد

3 جمالِ صورت و معنی ز امنِ صحتِ توست که ظاهرت دُژَم و باطنت نَژَند مباد

4 در این چمن چو درآید خزان به یغمایی رهش به سروِ سهی قامتِ بلند مباد

5 در آن بساط که حُسن تو جلوه آغازد مجالِ طعنهٔ بدبین و بدپسند مباد

6 هر آن که رویِ چو ماهت به چشمِ بد بیند بر آتشِ تو به جز جانِ او سپند مباد

7 شفا ز گفتهٔ شِکَّرفِشانِ حافظ جوی که حاجتت به عِلاجِ گلاب و قند مباد