اهلی بسخن کشت تو خرمن از اهلی شیرازی رباعی 282

1 جز داغ دلم چراغ شب نیست وز طالع تیره این عجب نیست

2 گر با سگت از ادب زنم دم او عفو کند ولی ادب نیست

1 دید چشمم پای او بر خاک و خاک ره نگشت خاک در چشمم چرا خاک ره آن مه نگشت

2 تا ندادم جان، طبیب دل نیامد بر سرم کس طبیب دردمندان حسبه لله نگشت

1 از روزگار تیره دلم بر غبار چند؟ روزم سیاه شد ستم روزگار چند؟

2 ای آفتاب، شام غم صبح عیش کن دود چراغ و محنت شبهای تار چند؟