طالب که دلش در پی مطلوب بود از اهلی شیرازی رباعی 236

1 این است نهان از نمک آن تازه جوان را کز هوش رود هرکه تماشا کند آن را

2 آهوی ختایی فکند نافه بصحرا گر بنگرد آن خال و خط مشک فشان را

1 ای به خاطر صد غبار از رشک تو آیینه را کرده چاک از دست تو ماه منور سینه را

2 با تن چون برگ گل پشمینه‌پوشی کرده‌ای زان بنوت نافه پوشد خرقه پشمینه را

1 مصر شرف از حسن ادب یوسف جان یافت دولت بعبث جان برادر نتوان یافت

2 داریم گمانی که ترا هست دهان لیک کس گنج یقین را نتواند بگمان یافت