بوستان طلعتش را نوبهاری از خواجوی کرمانی غزل 136

1 بوستان طلعتش را نوبهاری دیگرست چشمم از عکس جمالش لاله زاری دیگرست

2 از میان جان من هرگز نمی‌گیرد کنار گر چه هر ساعت میانش در کناری دیگرست

3 تا لب میگون او در داد جان را جام می چشم مست نیم‌خوابش را خماری دیگرست

4 عاشقانرا با طریق زهد و تقوی کار نیست زاهدی در مذهب عشاق کاری دیگرست

5 ایکه در حسن و لطافت در جهانت یار نیست تا نپنداری که ما را جز تو یاری دیگرست

6 زلف مشکینت چرا آشفته شد چون کار من یا ترا کاریست کو آشفته کاری دیگرست

7 بارها گفتم که دل برگیرم از مهرت ولیک بار عشقت بر دلم این بار باری دیگرست

8 گرچه چین پیوسته در ابروی مشکینت خطاست در خم زلف تو هر چین زنگباری دیگرست

9 شیرمردانرا اگر آهو شکارست این عجب کاهوی چشم ترا هر دم شکاری دیگرست

10 از جهان خواجو طریق عاشقی کرد اختیار بختیار آنکس که او را اختیاری دیگرست