برگیر دل ز ملک جهان و از خواجوی کرمانی غزل 513

1 برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر و آرام دل ز جان طلب و ترک جان بگیر

2 چون ما بترک گلشن و بستان گرفته‌ایم گو باغبان بیا ودر بوستان بگیر

3 پیر مغان گرت بخرابات ره دهد قربان او ز جان شو و کیش مغان بگیر

4 از عقل پیر درگذر و جام می بخواه وانگه بیا و دامن بخت جوان بگیر

5 اکنون که در چمن گل سوری عروس گشت از دست گلرخان می چون ارغوان بگیر

6 گر وعده‌ات بملکت نوشیروان دهند بگذر ز وعده و می نوشین روان بگیر

7 یا چون میان یار ز هستی کنار کن یا ترک آن پریرخ لاغر میان بگیر

8 ای ساربان چو طاقت ره رفتنم نماند چون اشک من بیا و ره کاروان بگیر

9 خواجو اگر چنانکه جهانگیریت هواست برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر