به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2026

1 به شکرخنده ببردی دل من بشکن شکر دل را مشکن

2 دل ما را که ز جا برکندی به تو آمد پر و بالش بمکن

3 بنگر تا به چه لطفش بردی رحم کن هر نفسش زخم مزن

4 جانم اندر پی دل می‌آید چه کند بی‌تو در این قالب تن

5 بی‌تو دل را نبود برگ جهان بی‌تو گل را نبود برگ چمن

6 هین چرا بند شکستی خاموش یا مگر نیست تو را بند دهن