ببرد از من قرار و طاقت و هوش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ببرد از من قرار و طاقت و هوش بت سنگین دل سیمین بناگوش
2 نگاری چابکی شنگی کلهدار ظریفی مه وشی ترکی قباپوش
3 ز تاب آتش سودای عشقش به سان دیگ دایم می‌زنم جوش
4 چو پیراهن شوم آسوده خاطر گرش همچون قبا گیرم در آغوش
5 اگر پوسیده گردد استخوانم نگردد مهرت از جانم فراموش
6 دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش
7 دوای تو دوای توست حافظ لب نوشش لب نوشش لب نوش
معنی شعر:
تو آنچنان دل باخته ی محبوب شده ای که صبر و قرار هوش و حواس را از دست داده ای و به هیچ چیز و هیچ کس دیگری جز او نمی اندیشی دل خوش دار که عشق و اقبال با توست. و کارت نیک فرجام به زودی با شنیدن خبری خوش دلت شاد میگردد و دوای دردت را خواهی یافت