راهی بزن که آهی بر سازِ از حافظ شیرازی غزل 154

1 راهی بزن که آهی بر سازِ آن توان زد شعری بخوان که با او رَطلِ گران توان زد

2 بر آستانِ جانان گر سر توان نهادن گلبانگِ سربلندی بر آسمان توان زد

3 قَدِّ خمیدهٔ ما سهلت نماید اما بر چشمِ دشمنان تیر، از این کمان توان زد

4 در خانقه نگنجد اسرارِ عشقبازی جامِ میِ مُغانه هم با مُغان توان زد

5 درویش را نباشد برگِ سرایِ سلطان ماییم و کهنه دلقی کآتش در آن توان زد

6 اهلِ نظر دو عالم در یک نظر ببازند عشق است و داوِ اول بر نقدِ جان توان زد

7 گر دولتِ وصالت خواهد دری گشودن سرها بدین تَخَیُّل بر آستان توان زد

8 عشق و شباب و رندی مجموعهٔ مراد است چون جمع شد معانی گویِ بیان توان زد

9 شد رهزنِ سلامت زلفِ تو وین عجب نیست گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد

10 حافظ به حَقِّ قرآن کز شِید و زرق بازآی باشد که گویِ عیشی در این جهان توان زد