طائر طوریم و خاک آستانت از خواجوی کرمانی غزل 79

1 طائر طوریم و خاک آستانت طور ماست پرتو نور تجلی در دل پر نور ماست

2 ما به حور و روضهٔ رضوان نداریم التفات زانک مجلس روضهٔ رضوان و شاهد حور ماست

3 عاقبت غیبت گزیند هر که آید در نظر وانک او غایب نگردد از نظر منظور ماست

4 پیش ما هر روز بی او رستخیزی دیگرست و آه دلسوز نفیر و سینه نفخ صور ماست

5 ما بدار الملک وحدت کوس شاهی می‌زنیم وین که بر زر می‌نویسد اشک ما منشور ماست

6 کرده‌ایم از ملک هستی کنج عزلت اختیار وین دل ویرانه گنج و نیستی گنجور ماست

7 آنک دایم در خرابات فنا ساغر کشد در هوای چشم مست او دل مخمور ماست

8 تختگاه عشق ما داریم و از دار ایمنیم زانک دار از روی معنی رایت منصور ماست

9 تا چو خواجو عالم رندی مسخر کرده‌ایم زلف ساقی دستگیر و جام می دستور ماست