تابِ خطت قرار ز بخت سیاه از خیالی بخارایی غزل 125

1 تابِ خطت قرار ز بخت سیاه برد مهر رخ تو گوی لطافت زماه برد

2 دل هرکجا که رفت به دعویِّ عشق تو با خویشتن نفیر و فغان را گواه برد

3 از ما قرار و صبر و دل و دین مدار چشم کاین جمله چشم شوخ تو در یک نگاه برد

4 این آب روی بس که سرشک ندامتم خواهد ز لوح چهره غبار گناه برد

5 از گمرهی تمام خیالی گذشته بود بازش خیال نرگس مستت ز راه برد