بقای شهریار از امیر معزی نیشابوری قصیده 96

1 بقای شهریار تاجور باد پناهش کردگار دادگر باد

2 دلیلش دولت و بخت جوان باد ندیمش نصرت و فتح و ظفر باد

3 ز رزم شاه در مشرق نشان باد ز بزم شاه در مغرب خبر باد

4 خدنگ شاه را هنگام رفتن ز مرگ دشمنان پیکان و پر باد

5 کجا بندد کمر بر کینِ دشمن میان دشمنش همچون کمر باد

6 بر آن‌ گونه که شارستان لوط است حصار خصم او زیر و زبر باد

7 به نعمت مختصر شد خصم سلطان کنون زین پس به‌ دولت مختصر باد

8 ز خشم شاه چشم خصم‌ کورست ز کوس شاه گوش خصم کر باد

9 شه آفاق هست اندر خراسان نهیب و بیم او در کاشْغر باد

10 هر آن کوکب کزو باشد سعادت به‌سوی طالع شاهش نظر باد

11 شعار دیدهٔ شاهیّ و شادی مبارک رای تو همچون بصر باد

12 چو آبی کاندرو آتش فروزد ز خون دشمنان تیغ تو تَر باد

13 جهانداران و شاهان جهان را کجا پای تو باشد فرق سر باد

14 تن اقبال را جود تو جان باد درخت ملک را جُود تو بر باد

15 ز اقبال تو طبع بنده دریاست در آن دریا ز مدح تو گهر باد

16 اگر روزه تو را فرخنده بودست ز روز عید تو فرخنده‌تر باد

17 تویی سازندهٔ کار همه خلق خدایت کارساز و راهبر باد

18 تورا نصرت برادر باد جاوید تورا دولت همه ساله پدر باد