1 ای آفتاب از ورق رویت آیتی در جنب جام لعل تو کوثر حکایتی

2 هرگز ندید هیچ کس از مصحف جمال سرسبزتر ز خط سیاه تو آیتی

3 بر نیت خطت که دلم جای وقف دید کرد از حروف زلف تو عالی روایتی

4 از مشک خط خود جگرم سوختی ولیک دل ندهدم که در قلم آرم شکایتی

5 آب حیات در ظلمات ظلالت است تا کی ز عکس لعل تو یابد هدایتی

6 خورشید را که سلطنت سخت روشن است بنگر گرفت سایهٔ زلفت حمایتی

7 هر دم ز زلف تو شکنی دیگرم رسد زان پی نمی‌برم شکنش را نهایتی

8 چون زلف تو به تاب درم تا کیم رسد از زلف عنبر تو نسیم عنایتی

9 زلف توراست از در دربند تا ختن زان دل فرو گرفت زهی خوش ولایتی

10 عطار تا که بود، نبودش به هیچ روی جز دوستی روی تو هرگز جنایتی