آفتابی ز ماه بسته از شاه نعمت‌الله ولی غزل 110

1 آفتابی ز ماه بسته نقاب کرده در گوش درهای خوشاب

2 چشم عالم به نور او روشن سخنی نازک است خوش دریاب

3 نقش رویش خیال می بندم که به بیداری و گهی در خواب

4 می خُمخانهٔ حدوث و قدم نوش می کن به شادی احباب

5 نور آن ماهرو که می بینی آفتابست نام او مهتاب

6 سر موئی ز سِر او گفتم سر زلفش از آن شده در تاب

7 نعمت الله حجاب را برداشت چون حجاب است در میان اسباب