آفتابی رو نموده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 116

1 آفتابی رو نموده مه نقاب ماه تابان می نماید آفتاب

2 خوش حبابی پر کن از آب حیات تا بیابی جام پر آبی ز آب

3 موج دریائیم و دریا عین ما عین ما بر عین ما باشد حجاب

4 ساقی سرمست ما باشد کریم جام می بخشد به رندان بی حساب

5 خوش سر آبیم و سیرابیم ما زاهد بیچاره مانده در سراب

6 عشق می بیند جمال او به او عقل می بندد خیال او به خواب

7 نعمت الله سر به پای خم نهاد در خرابات مغان مست و خراب