آفتابی می پرستم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 995

1 آفتابی می پرستم لایزال مهر من هرگز نمی گیرد زوال

2 دیده در آئینهٔ گیتی نما دیده تمثال جمال بی مثال

3 گرچه ذره می نماید آفتاب ماه نور او نماید بر کمال

4 یک نفس با ما درین دریا درآ نو شکن گر تشنه ای آب زلال

5 می نماید حسن او هر آینه او جمیل و دوست می دارد جمال

6 چشم مستش چشم بندی می کند می برد از چشم ما خواب و خیال

7 رند سرمستیم و با سید حریف عاشق و معشوق دائم در وصال