سلطان که خراج بر رعیت از اهلی شیرازی رباعی 369

1 عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است کز پس هفتاد سالم بت‌پرستی پیشه است

2 از دل پرخون مستان ای پری غافل مشو کاین حریفان را به جای باده خون در شیشه است

1 ای حیرت صفات تو بند زبان ما انگشت حیرت است زبان در دهان ما

2 جان می‌دهد نشان که تو در دل نشسته‌ای زان دلنشین بود سخن دل نشان ما

1 تا روز حشر کم نشود سوز داغ ما هرگز بیمن عشق نمیرد چراغ ما

2 مست فراغتیم باقبال می فروش خلوت نشین بخواب نه بیند فراغ ما