1 سلطان که خراج بر رعیت فکند باید که بظلم بیخ مردم نکند
2 هر چند که شاخ بایدش بار کشید چون بارگران بود بر آن میشکند
اولین نفری باشید که نظر میدهید ✨
1 آن کعبه جان سوی خود میخواند از یاری مرا ای گریه در خون جگر آلوده نگذاری مرا
2 بودم من ای خورشید رخ در خاک خواری ذره وش برداشتی از خاک ره با این همه خواری مرا
1 هفتاد سال شد که دل من در آتش است می سوزد و هنوز بدین سوختن خوش است
2 عیبم مکن که رفت ز دستم عنان دل من پیر و ناتوان و هوس تند و سرکش است
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به
دیدگاهها **