هزار شکر که دیدم به کام از حافظ شیرازی غزل 258

1 هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

2 روندگان طریقت ره بلا سپرند رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

3 غم حبیب نهان به ز گفت و گوی رقیب که نیست سینه ارباب کینه محرم راز

4 اگر چه حسن تو از عشق غیر مستغنیست من آن نیم که از این عشقبازی آیم باز

5 چه گویمت که ز سوز درون چه می‌بینم ز اشک پرس حکایت که من نیم غماز

6 چه فتنه بود که مشاطه قضا انگیخت که کرد نرگس مستش سیه به سرمه ناز

7 بدین سپاس که مجلس منور است به دوست گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز

8 غرض کرشمه حسن است ور نه حاجت نیست جمال دولت محمود را به زلف ایاز

9 غزل سرایی ناهید صرفه‌ای نبرد در آن مقام که حافظ برآورد آواز