ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 198

1 ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا

2 کز یار دور ماند و گرفتار خار شد زین هر دو درد رست گل از امر ایتیا

3 از غیب رو نمود صلایی زد و برفت کاین راه کوتهست گرت نیست پا روا

4 من هم خموش کردم و رفتم عقیب گل از من سلام و خدمت ریحان و لاله را

5 دل از سخن پر آمد و امکان گفت نیست ای جان صوفیان بگشا لب به ماجرا

6 زان حال‌ها بگو که هنوز آن نیامده‌ست چون خوی صوفیان نبود ذکر مامضی