صوفی اگرش بادهٔ صافی از خواجوی کرمانی غزل 396

1 صوفی اگرش بادهٔ صافی نچشانند صاحبنظران صوفی صافیش نخوانند

2 بنگر که مقیمان سراپردهٔ وحدت در دیر مغان همسبق مغبچگانند

3 رو گوش کن از زمزمهٔ ناله ناقوس آن نکته که ارباب خرد واله از آنند

4 در حلقهٔ رندان خرابات مغان آی تا یکنفس از خویشتنت باز رهانند

5 از کعبه چه پرسی خبر اهل حقیقت کاین طایفه در کوی خرابات مغانند

6 از مغبچگان می‌شنوم نکتهٔ توحید و ارباب خرد معنی این نکته ندانند

7 سر حلقهٔ رندان خرابات چو خواجوست زان همچو نگینش همه در حلقه نشانند