چنین که تشنه بخون لعل یاربی از اهلی شیرازی غزل 240

1 چنین که تشنه بخون لعل یاربی سبب است هلاک ما عجبی نیست زندگی عجب است

2 من از ادب نشمارم سگ درت خود را که آدمش نشمارند هرکه بی ادب است

3 اگرچه خاک شدم رخ متاب ای خورشید که ذره ذره غبارم هنوز در طلب است

4 به مجلسی که بود هزار دل پرخون چه جای ساغر عیش و پیاله طرب است

5 ز استخوان چه عجب در رطب کزوما را بجای مغز ز پیکان در استخوان رطب است

6 فکند از آن سخنت شور در عجم اهلی که چاشنی حدیث تو از شه عرب است