همچو ناخن، شده خم بر در از واعظ قزوینی غزل 594

1 همچو ناخن، شده خم بر در سلطان تاکی؟! در گشاد گره جبهه دربان تاکی؟!

2 ز آب روی و، مژه تر، ز تذلل پی نان آب و جاروب کشی بر در دونان تاکی؟!

3 کردن آزار جهانی، ز طمع بهر شکم خلق را پوست کنی، بهر یک انبان تا کی؟!

4 خوشه سان خانه پر از گندم وجو، و ز پی نان بودن ای سست قدم این همه لرزان تاکی؟!

5 با بر افروختن و نعره زدن همچو تنور ریزد آتش ز دهان تو پی نان تاکی؟!

6 همه عمر نهی سر بسر طول أمل نفس را این همه سر بر خط فرمان تا کی؟!

7 روز در ذکر زر و سیمی و، شب در فکرش! روز وشب دیدن این خواب پریشان تاکی؟!

8 درد سرهای جهان سر بسر از سامانست مینهی این همه سر بر سر سامان تاکی؟!

9 دامن دل بکش از خار علایق واعظ چشم بر راه تو گلهای گلستان تاکی؟!