چنین حسن و ملاحت با ملک از اهلی شیرازی غزل 263

1 چنین حسن و ملاحت با ملک نیست ملک را حسن اگر هست این نمک نیست

2 گل خوبان چو گل عنبر سرشت است ولی بوی وفا با هیچ یک نیست

3 مرا گر در وفا شک داری ایشوخ ترا در بیوفایی هیچ شک نیست

4 بکوی صبر عاشق ره نیابد ره عشق و صبوری مشترک نیست

5 فلک هرگز نشد اهلی بمن یار مرا هم چشم یاری از فلک نیست

6 مردم چو شمع و کار من از پیش عاقبت با سوز گریه شب و آه سحر نرفت

7 اهلی اگرچه غرقه بخون می شود در اشک بی سیل گریه یکنفس او بسر نرفت